کوچینگ

به‌عنوان یک کوچ زندگی، بر این باور هستم که مشتری پاسخ‌هایی را که در درون خود به دنبال آن است، دارد. پاسخ ها ممکن است عمیقاً مدفون یا مبهم باشند (شاید از ترس)، اما می توان آنها را کشف کرد. اغلب، فقط نیاز به سوال درست دارد.

کوچینگ و راهنمایی برخی از فعالیت های عملکرد محور هستند که توسط سازمان ها برای افزایش بهره وری و مشارکت کارکنان انجام می شود. اغلب، این اصطلاحات به جای یکدیگر استفاده می شوند، اما برای سنجش نتایج بهتر، تمایز بین آنها بسیار مهم است.

وقتی از مردم در مورد کوچینگ پرسیده می‌شود، گاهی اوقات افسانه‌ها با واقعیت‌ها مخلوط می‌شوند. برای مثال بیایید این یکی را امتحان کنیم: "کوچ ‌ها به مشتریان خود توصیه نمی‌کنند." شما چی فکر میکنید؟

یک کوچ شرایطی را برای افراد - اعم از مدیران یا کارکنان خط - ایجاد می‌کند تا بتوانند کار خود را به طور مؤثرتر، با کیفیتی بالاتر و به گونه‌ای که از نظر شخصی پاداش بیشتری داشته باشد، بیاموزند و توسعه دهند.

کوچ می‌خواهد افرادی را که به او مراجعه کرده‌اند، کمک دهد تا چیزهای تازه‌ای بیاموزند، این مهم‌ترین ویژگی یک کوچ به حساب می آید.

کوچینگ رشته جدید علمی نیست که به یک باره و ناگهانی به وجود آمده باشد. با این حال ظهور کوچینگ در دهه اخیر بوده است که واقعا می توان مفهوم ” کوچینگ ” را در زمینه تجارت و کسب و کار و خارج از محیط ورزشی یا گود مسابقات دید. پیش از ابداع واژه کوچینگ، افراد فعال در این عرصه برای اشاره به خودشان از عناوینی نظیر ” مربیگری “، مشاور، راهنما و گاهی از واژه دستیار استفاده می کردند.

کوچینگ تاریخی به درازای سقراط دارد. روش سقراط براساس این فرض است که، بیشترین یادگیری در مواقعی‌ است‌که افراد مالکیت موضوعی را دارند